του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη
Ζώντας ευχαριστιακά, ζούμε με κέντρο τον Θεό. Ό,τι κάνουμε, το συνδέουμε με τον Θεό.
Ξαναγινόμαστε πάλι μέσα στον κόσμο όλοι ιερείς. Κάθε χριστιανός που προσφέρει λατρεία και δοξολογία στον Θεό, γίνεται κατά κάποιον τρόπο ιερεύς. Ξαναβρίσκουμε την ενότητα του κόσμου στον Θεό.Αίρεται η διάσπασις. Όλα λειτουργούν σε μια οργανική ενότητα. Ενωνόμαστε και εσωτερικά.
Διότι όταν ο άνθρωπος βρει το κέντρο του κόσμου και τα συνδέει όλα με τον Θεό και ζει γύρω από το κέντρο του κόσμου, που είναι ο Θεός,βρίσκει την εσωτερική του ενότητα – δεν είναι διχασμένος.
Σήμερα πάσχουμε από αυτή την διάσπαση, απ’ αυτόν τον διχασμό.Όταν προσφέρουμε και αναφέρουμε τα πάντα στον Θεό, όλη η ζωή μας παίρνει άλλο νόημα.