Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΛΑΣΘΗ ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΙΩΝΙΩΣ ΤΟΝ ΘΕΟ


Όπως το λιβάνι στο θυμιατό θα μπορούσες να λιώνεις προς δόξαν , και αυτή να είναι η αμοιβή σου. Όμως ο Θεός θέλει να είναι Αυτός ο Ίδιος μισθός σου, ανίσως και εργάζεσαι θεοφιλώς κάθε αρετή.

Ο ίδιος ο θέλει να είναι «ο στεφανών και ο στέφανός σου». Και ως άκρον και άπειρον αγαθόν όπου είναι ό Θεός, ημπορεί. Αυτός μόνος να αναπαύσει και να χορτάσει την άμετρη επιθυμία της καρδίας σου.
Όθεν, συμπεραίνει ό Άγιος, τι θα σε ωφελήσει η τιμή και η δόξα όπου έλαβες εις μίαν γωνίαν της γης, καθώς είναι η σου, ανίσως και αποτύχεις στο έσχατο τέλος, την εν ουρανοίς μακαριότητα;
Γι’ αυτό, όπως μία μεγάλη πέτρα, η οποία πέφτει από υψηλό μέρος, συντρίβει όλα εκείνα όπου εμποδίζουν το δρόμο της, έτσι κάμε και εσύ· σύντριψε όλα εκείνα που δε σε αφήνουν μαζί με τον Παύλο να λες και να εφαρμόζεις· κατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως .